24 Şubat 2012 Cuma

KENDİMİZE YATIRIM

Tek hayalim az eşyayla yaşamak.Tıka basa dolu ev beni rahatsız ediyor.Ben mi eşyalara hizmet ediyorum onlar mı bana belli değil.Ne gerek var vitrinlere?İçinde de kullanılmayan kristaller,vazolar,ıvır zıvırlar.Ev üstüme üstüme geliyor.Kullanmadığım herşeyi atmak istiyorum.Evlenirken insan hevesleniyorya.Yok koltuk takımı yok vitrin takımı.Anamda sağolsun bir şeyden üç tane.Danteller zaten ayrı bir mevzu.Hepsini geri gönderdim.Aldım kocaman koltukları ne gerek varsa kiracı adama?Şimdide onlardan kurtulmak istiyorum.Aman lazım olur diye bekleyen bir sürü şey.Belki birinin ihtiyacı var.Boşuna bekletiyoruz öyle.Bir kıyafeti o kış yada o yaz giymediysen ihtiyaç sahibine verceksin.Baya elden çıkardım da daha da var.Nefes alacak yer yok insan mutsuz oluyor.Hayatımızda bir biz yokuz başka herşey var.Bir de bunlar için para ödüyoruz sıkıntısını çekiyoruz ama gene mutsuzuz.Alışveriş çılgınlığı yaşıyoruz.Hiç ihtiyacım var mı diye sormuyoruz.Dave Bruno’nun 2010 yılında Amerika’da yayımlanan kitabı “100  parça eşya ile yaşamak” tüm dünyada büyük ilgi gördü.Herşey için sadece 100 eşya yetermi?İnsanı yaşadığı tecrübeler daha çok mutlu ediyormuş mesela bir ruj almak yerine bir sinemaya gitmek.Aslında gereksiz  harcadığımız paraları kendimize yatırım olarak kullansak daha mutlu oluruz.Tiyatroya gitmek,sinemaya gitmek belki ayda bir kere çok istediğimiz bir şeyi yapmak.Ama dolduruyoruz evi tıkıyoruz kendimizide içine sonra mutsuz olup depresyona giriyoruz.Hayatta sadece seyirciyiz hiçbirşeyin sahibi değiliz.

3 yorum:

  1. Teman göz mü yoruyor biraz ? Arkada bulunan kitaplar ?

    YanıtlaSil
  2. aynı sizin gibi düşünenlerdenim:) ne kadar az eşya bizim için okadar çok zaman demek bencede:) emeğinize sağlık:)

    YanıtlaSil
  3. Çok ama çok doğru. Hiç bir şey bizim değilken, onu al, bunu al sonra da mutsuz ol. Gerek yok. Yazdıklarınıza tamamen katılıyorum.Çok sevgilerimle:))

    YanıtlaSil