18 Nisan 2013 Perşembe

TÜRK VE AVRUPALI ANNELER


Sizce gerçekten böyle mi?Avrupalı anneleri bilemiyoruz ama kendimizi değerlendirebiliriz bence.
İtaatkar ve gelenekçi bireyler yetiştiriyor.
Kendim açısından itaatkar değil ama Türk geleneklerine göre yetiştiriyorum.Gelenekler yalnış oldu belki adaplarına diyelim.Biz nasıl böyle bir ortamda büyüdüysek onlarda aynı bizim gibi olacaklar.Şimdiki neslin gelenek falan takacağını düşünmüyorum.Gelenek derken yobaz olanlardan bahsetmiyoruz tabikide.Türk aile yapısından bahsediyoruz.
Çocuklarının saygın bir iş sahibi olmasını istiyor:
Kim istemez Allahaşkına?Meslek seçimine karışmıyormuş Avrupalı anneler.Bende karışmıcam.Ama saygın bir işi olsun iyi yerlere gelsin isterim.
Çocuğunun gözünün önünde olmasını istiyor.
Bazı anneler aşırı bağımlı çocuğuna.Çocuk doğduktan sonra kendi birey olduğunu kadın olduğunu unutup sadece anne oluyor.Kendi odasında oynasın hangi anne istemez canım?Sürekli beraber olunacak yaşlar var.Artık serbest bırakılacak yaşlar var.
Çocuklar ağlamaya başladığında fikri değişiyor.
Bu konuda hemfikirim.Ben bunu yapmıyorum.Ama genel olarak Türk anneleri fazla taviz veriyorlar.
Ceza yöntemini kullanıyor.
Bazen başvuruyorum.O da gerektiği yerde gerektiği şekilde.
Yeme,içme ve uyku saatlerini esnetiyor.
Yeme ,içme tabiki aksayabilir.Uyku saatleri uzun zamandır aksamıyor allaha şükür.
Çocuklarına kitap okuma alışkanlıkları zayıf.
Şimdi pek çok alternatif var.Ve çocuklara göre harika kitaplar var bu konuda pek katılmıyorum.
Koruma hissi aşırı.
Bu konuda yüzde yüz haklı.Aşırı koruyoruz çocuklarımızı.Hiçbirşeyi kendileri denesin öğrensin istemiyoruz.Böylece kendine güvensiz çocuklar yetiştiriyoruz.Onun yerine herşeyi biz yapıyoruz.






GÖRSEL ALINTIDIR


80 YILINDA ÇOCUK OLMAK

Teknoloji ne kadar ilerledi farkında mısınız?Söze bizim zamanımızda diye başlayacağım da bu bir yaşlanma belirtisiymiş.Radyoların açıldığı yılları televizyon kanalların açıldığı günleri hatırlıyorum.Hatta evimize telefon bağlandığı günü.
80 le çocuğuyduk hiç bir şeyimiz yoktu.Ama mutluyduk.Akşama kadar sokakda bir sürü arkadaşımız vardı.Hayatı bilmiyorduk ama keyfimiz yerindeydi.Yokluk pekde umurumuzda değildi.Hepimiz aynıydık çünkü.
Sonra genç kız olduk.Ev telefonundan babamız duymadan erkek arkadaşımızla konuşmanın yollarını bulduk:)
Gençlik dergileri aldık sevdiğimiz şarkıcılarla ilgili hayaller kurduk.
Herşey değerliydi.Şimdiki zaman gibi herşeyden çok yoktu.Azdı değerliydi.Şimdiki çocuklar çok şanslı gibi görünsede bence biz daha şanslıydık.
Özlüyorum o günleri çok güzel yıllardı.Masum çıkarsız,yalansız ve hiç sorumluluğumuz olmadığı günlerdi.