12 Şubat 2012 Pazar

DEPRESYONDAYIM


Depresyondayım.Bazen ağır bir şekilde bazen hafif olarak geçirmeye, basit şeylerle mutlu olmaya çalışıyorum.On yıllık birikim var içimde.Herkesin hatası var.Benden bazı şeylerin acısı zamanla çıkıyor.En ufak şeyler gözüme batıyor.Bazense hiç aldırmıyorum.Basit şeylerle mutlu olmaya çalışmaksa kendini kandırmaktan başka bir işe yaramıyor.Herşey üstüme geliyor.Bir mezarlığa gitmek istiyorum.Ben hiç mezarlığa gitmedim.Belki bana iyi gelir.Hayatta ölüm var bunlar ne gereksiz şeyler diye düşünmek istiyorum.Bir ayet varya ''her canlı ölümü tadacaktır''diye beni acayip rahatlatır.ölüm var gerisi yalan işte.Depreyondan çıkmak için hayatımı birgün olarak planlıyorum.Önceki günden yarın neler yapabilirim diye planlıyorum.Amacım çok erken kalkmak aslında ama daha başaramadım.Böyle bir insan değildim.Daha neşeli daha
mutluydum.Şimdi erkek,kaynana,çocuk.anne,baba,kardeş görmek istemiyorum.Sadece yalnız kalmak istiyorum.Yalnız yaşamak istiyorum.Ama olmuyor olmayacak çünkü başkalarının mutluluğundan sorumluyum.

3 yorum:

  1. herşey anne olduktan sonra değişiyor... 2 yıl oldu anne olalı ama hala eski günlerimi arıyorum nedense... kızım olmadan hayatın tadının olmadığını bildiğim halde...
    eğer anneysen, her ayrıntıyı daha çok düşünüyor ve takıyorsun o yüzden belki de...
    benden tavsiye boş ver gitme mezarlığa... çok da gerek yok ölümün var olduğunu bilmek için mezarlığa gitmeye... zaten anlamazsın da -bana göre-
    ancak kaybedersen sevdiğini, yakınını o zaman yaşamaktan uzaklaşıyor insan... o zaman anlamı kalmıyor hayatın...
    sıkıca sarıl oğluna hayatı sadece onda bulabilirsin...
    sevgiler,
    Gizem

    YanıtlaSil
  2. teşekkür ederim güzel yorumun için anne olunca çıkamıyorsun işin içinden sevgiler

    YanıtlaSil
  3. mutlaka bi ilaç kullan biraz bencillik yap bi tedavi ol. psikoloğa git değişimi farkediceksin.

    YanıtlaSil