21 Şubat 2012 Salı

ALAYINA İSYAN

Aşağıda okuyacaklarınız hayal ürünü değildir.Tamamen gerçektir.Ailem tarafından yalnız bırakıldım doğumdan sonra.Çok da yakınız birbirimize.İçine at at dayanamadım sonunda kardeşlerime mail attım:


3 yıldır depresyondayım.Ve bu artık benim ailemde sıradan bir olay.Oğlum durmaz ben çekerim bu iş hep böyle.Herkes bir parmak attı depresyona girmem için.Ben sizleri okadar çok seviyorumki okadar ince düşünüyorumki sizin için, maalesef aynı duyguları taşımadığımızı geçde olsa anladım.Doğum beni çok mallaştırdı.Gereken tepkileri hiçbir zaman yerinde ve zamanında veremedim.Hem mallaştığım için hemde size bişi diyemediğim için içime ata ata ya verem olcam ya kanser olcam sonunda.Kaynanamdan dahada kırgınım size.Çünkü insanın canı ciğeri daha çok yakıyormuş anladım.İyi gününüzde kötü gününüzde elimden geldiğince maddi manevi yanınızda olmaya çalıştım.Ama siz hiç yoktunuz kötü günümde.uykusuz günlerim oldu cinnet geçirdiğim günlerim oldu intihar etmek istediğim günlerim oldu kaçmak istediğim günler oldu.Oğlum durmuyo diye değil ,geceleri annem yok kimse yok diye ağlardım.Annem ya koşa koşa n.ye(ortanca kardeşim) yada y.ye(küçük kardeşim) gitmişti.Yada biryerlerdeydi işte.Çünkü öyle ağzıma s.çmışlardıki ot gibiydim.Maalesef ailem de dahil kimse anlamadı.Galiba benim zannettiğim gibi bir kardeşlik yokmuş aramızda.evet benim çocuğum kimse bakmak zorunda değil.Ama ben neyinizim.Benim kötü günlerim bu 3 yılımdı işte halada sıkıntılarım var ama onlarıda aşıcam.Ogünleri atlattıysam bugünler hiçbişey değil benim için.Ama içimde çok şey kırıldı size karşı..Ailemede yakınım sözde.Uzak olsaydımda uzaktayım diye ağlasaydım keşke.Burda olsalardı yardımcı olurlardı diye kendimi avutsaydım.Zannettiğim kadar kimsenin beni sevdiğini sanmıyorum.Ben size çok değer vermişim okadar.Hiçbir beklentim yok kimseden.Kendi kendime mücadele ettim halada ediyorum.Bunlarıda benim için bir şey yapın diye yazmıyorum.Korkmayın bırakmam oğlumu bakmak istemeyen insanlara.Akşam ben 2-3 saat arkadaşıma gitcem diye kimseyede minnet etmem.otururum evimde napalım.Sadece içimi dökmeliydim.HOŞÇAKALIN.

Şu sözlerde çok hoşuma gitti

Konuşmamız gereken şeyler var, susmamız gereken yerler ve yerinin gelmesine rağmen ağızdan çıkmayı reddeden kelimeler. Edilen yeminler var, tutulmayan sözler ve ardında bir ceset bırakıp gidenler var. Nedenler var,"Nedenler", neden sevmedinler, neden gelmedinler, neden gittinler. Hayatımızın içine edenler var. Bunu yaparken bile bize "seviyorum" diyenler...

9 yorum:

  1. Bazen çok değer vermemek gerekir.Bazen de inadına sevmek ve tutunmak gerekir.Öldürmeyen şey de güçlendirir.İyi ki yazıyorsunuz....yazmak terapidir...Siz özel bir insansınız...Bunu unutmayın, olur mu? Çok sevgilerimle:)

    YanıtlaSil
  2. Kardeşinizin yapamadığını bazen hiç tanımadığınız bir insan yapar.Beni duygulandırdınız.Çok teşekkür ederim.

    YanıtlaSil
  3. Yalnız degilsinizki, öyle hissetmeyin. Yazdınız, okuduk ve ta içimde hissettim yaşadıklarınızı.

    Güçlüsünüz, merak etmeyin düzelir, düzelicektir. Hiç bir şey aynı kalmaz.

    Hani diyebilirsiniz, ben yaşıyorum siz degil diye ama inanın biliyorum geçicek bu günler..Mutlu olun lütfen olurmu? :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sayenizde hiç de yalnız olmadığımı görüyorum.Herşeyi geride bırakıyorum yavaş yavaş.Mutluyum dahada olucam.çok teşekkür ederim desteğiniz ve yorumunuz için.

      Sil
  4. hey, asla yalnız değilsin bunu biliyorsun değil mi? şunu okuduktan sonra insancıl durumlarım ortaya çıktı. Bundan sonra masum sevişgen olacağım ben, karar verdim AHAHAHAH

    http://sevisgenpenguen.blogspot.com

    YanıtlaSil
  5. İlk kez bugün okudum sizi. tabi tüm yazıları değil.Çok hoşuma gitti :) ve merak ettim bu yazdıklarınıza cevap geldi mi diye? Elbet cevap vermek zorunda değilsiniz ama sizin neler yaşadığınızı anlıyorum.
    Neyse memnun oldum tanıştığımıza:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. teşekkür ederim öncelikle.Yazdıklarıma yorum gelmedi ben sormadan.Hatta birşey yokmuş her zamanki halin geçer gibi davranıldı.Öyle karar almışlar.Hani yapılcak birşey yok diye.ben sordum sormak zorunda kaldım.Ama aman içini dökmüşsün ya ne önemi var gibi konuşuldu.Yani değersiz hissettirildim.Bana böyle bir mektup yazsaydı birisi ağlamaktan gözlerim şişerdi herhalde.Bende beni önemsemeyenleri önemsememekle devam ediorum hayatıma.Çokda mutluyum.Sevgiler.

      Sil
  6. bacım ya hem ailenden hemde kocanın ailesinden yana şansın yok seni. Kusura bakma ama ailen de ilginç.

    Allahım İnşallah oğlunla yüzünü güldürür.

    YanıtlaSil