İSTANBUL YEDİN BİZİ

İstanbulda yaşayanlar bilirler zordur burada yaşamak.
Çocukluğunuzdan beri kimseye güvenmememiz öğretilmiştir.Yolda yürürken arkanızı her daim kollamanız gerekir.Karşınızdan gelen bir kişiye karşı her zaman analiz yaparsınız.Üstü başı,duruşu nasıl?Çantanız her zaman güvende olmak zorunda.Gerçi ne kadar güvende olabilir ki?Yanınızda çok kıymetli şeyler taşıyamazsınız.Minibüse bütün para uzatamazsınız.Birgün başıma geldiği gibi son yirmi liranızı uzattığınız kişi kaşla göz arasında minibüsten iniverir.Gece tek başına yürürken korkarsınız.Yolda giderken adres soran kişi başka adresler gösterebilir.Kimseye güvenemezsiniz.Kim daha fakirdir kim daha zengindir bilemezsiniz.
İstanbul da yaşayanlar daha güçlü olmak zorundadır.Başka şehirde yaşayanlardan farklıyız.Yaşıtlarımızın o çocukluğu hep içinde kalırken bizi kurda çevirmiştir bu şehir.Mecburen olmak zorundayız.
Elimizi kolumuzu tutan yok illa burda kal diye.Bazılarımızı mecburiyetler kilitliyor bu şehre.Üç saat trafikte kalınca isyan ediyorsun yeter artık diye.Ama büyük değişimler yapamıyoruz.İstanbul da yaşayacaksan bir kere paran olcak.Her güzelliğine,görselliğine ve bütün eğlencelerine gideceksin.İlk tiyatro oyunu oynancak sen gidiceksin.Bir film ilk defa gösterime girecek sen gidiceksin.Yada bir konser.Bütün semtlerini karış karış bileceksin.Nerde ne yapılır nerde ne yenir ilk önce sen biliceksin.Nasıl olcak o?Parayla tabiki.
İnsanlar artık birbiriyle görüşemez oldular.İşten akşam çıkıyorsun iki-üç saatte evde oluyorsun nasıl görüşeceksin?Kime nasıl vakit ayırıcaksın?Ayırabilirsin ama bazı şeylerden fedakarlık etmen gerekiyor.Oda her zaman olmuyor.
Ben neden İstanbuldayım?On sene daha burdayım çünkü evin borcu var ödenecek.Oğlumunda burda yetişmesini istemiyorum açıkcası.
Tek istediğim böyle güzel bir sahil kasabasında çok şeye ihtiyaç duymadan yaşamak.Nedir yani öde öde bitmiyor bu bedeller?İnsanın ihtiyaçları beslenme barınma giyecek.Biz öyle çok paralar ödüyoruz ki herşey için.Gene de yaşamıyoruz.Çünkü o paraları ödemek için köpek gibi çalışmak zorundayız.Ama bey gibi yaşayamıyoruz.Yine herşeyimiz eksik.Çünkü hayattan bir tat alamıyoruz.Ölmeyecekmiş gibi yaşamaya devam ediyoruz.

GÖRSEL ALINTIDIR.