Cumartesi akşamı arkadaş arar ve yarın arkadaşımızın doğumgününü bir kahvaltı eşliğinde Maltepe'de kutlayacağız sende gel der.Anne kişisi düşünür düşünür düşünür.Baba şehirdışında gidilecek mekan biraz terste kalmakta.Çocukla tek başıma gidebilir miyim acaba?O anda bir gezme isteği cahil cesareti ağır basmakta aman ne olcak bakayım şu otobüslere denilir.Otobüsle güzergah öğrenilir.Bir minibüs bir otobüsle gidiliyor tamam.Sabah erkenden kalkılır çanta hazırlanır.Evden çıkılır minibüse binilir.O da ne?Telefon evde unutulmuştur.Nasıl haberleşcem ya gelmezlerse ya iptal olursa diye düşünüp,bu sıcakta tekrar inip eve gitmekde yemez devam edilir.Minibüsten inince çocuk kişisi delirmeye başlamış abuk sabuk isteklerde bulunmaya başlamıştır.Anne hemen yanındaki silahını(şeker) çıkarıp sakinleştirmiştir.Otobüse binilip gideceğin yer sorulup tam önünde inilmiştir.Arkadaşlarla buluşulur.Çocuk hiçbirşey yemez ama neyseki huysuzluk yapmaz.Ara sıra hırçınlaşınca baba kişisi özlenir.(Akıllı kadın çocuğa babasını sevdirir).Ormanlık alanda güzel bir gün geçirilir.Anne kişisinin korktuğu gibi olmaz.Aynı yoldan eve dönülür.
okurken birden stress yaptım :) telefonu evde unutmak mı aman tanrım :) neyse ki gününüz güzel geçmiş
YanıtlaSilbende birçok yere korkarak gidiyordum. ya durmazsa ya beni delirtirse o ne der bu ne der şimdi 2,5 yaşında ve artık aştım kendimi:))) güzel bir post olmuş:)
YanıtlaSilEvet telefon çok önemli bir gereç artık. "Ya eskiden insanlar ne yapıyorlardı?" sorusununda sorulma nedeni çoğu zaman.
YanıtlaSilNeyseki problemsiz geri dönülmüş, gelsin yeni kahvaltılar.